Ongelofeloos
Voor de derde keer op rij verloor Jong Ajax een wedstrijd in de Jupiler League. Dat het jonge talenten een keer overkomt, is misschien nog begrijpelijk, maar een ploeg bestaande uit talenten aangevuld met een niet gering aantal eerste elftalspelers, maakt de nederlagen bedenkelijk. Als het goed is (kuch ….) kunnen deze wanvertoningen niet worden toegeschreven aan een gebrek aan technische en tactische bagage. Wie het schopt tot het voorportaal van het eerste elftal moet daarover sowieso in ruime mate beschikken. Om over de eerste elftalspelers die in Jong Ajax acteren nog maar te zwijgen. Er dreigt zich een tragisch patroon af te tekenen.
De tragiek van de 0-3 nederlaag tegen Fortuna Sittard werd onderstreept door het commentaar van trainer Alfons Groenendijk die verklaarde dat hij daar met de pest in zijn lijf stond, maar even later doodleuk verklaarde wel te spreken te zijn over de tweede helft (…). Om die uitspraak in perspectief te trekken – de eerste helft werd met een doelpunt verschil verloren en de tweede helft met twee doelpunten; met andere woorden: de eerste helft doen ze het slecht en verliezen ze met 0-1 waarna het in de tweede helft minder slecht gaat, maar twee doelpunten om de oren krijgen. Dat zijn niet echt uitspraken waaruit spelers iets nuttigs kunnen halen, het voelt eerder aan als een poging om het falen van spelers en technische staf goed te praten, in ieder geval tegenover de kritiekloze meepraters in het publiek.
Het is een kwestie van mentaliteit – weerbaarheid, mentale veerkracht en incasseringsvermogen. Daar is niet op te trainen. Daar doet ook een sportpsycholoog weinig aan; als het niet in een speler zit, komt het er ook niet uit. De maatschappij vormt de mentaliteit van spelers en wat ze aan genen erven van hun voorgeslacht. De club kan daar hoooguit aan schaven en poetsen. Meer niet.
Spelers met een bepaalde inslag, zoals Pepe van Real Madrid en Balotelli van AC Milan, hebben vaak hun nut in een elftal. Balotelli barst van het voetbaltalent en zou zonder die gave wellicht een ellendig leven hebben gehad in de racistische Italiaanse maatschappij, waarin hij keihard tegen alles in zou gaan wat hij als onrecht beschouwde. Pepe zou wellicht in elke omgeving keihard zijn met of zonder reden. Dat hij nu voor Real speelt, bespaart de maatschappij en hem misschien wel een hoop ellende. Spelers met een dergelijke instelling heeft Ajax niet. De laatste die daarbij in de buurt kwam, was Chivu. Neeskens, Vasovic en Suurbier gingen hem voor in een verder verleden.
Dat soort spelers passeerde een tegenstander niet zonder zijn leven te riskeren. Ajax heeft daar al een tijd een ernstig gebrek aan. Op een of andere manier is er bij de club een cultuur ontstaan die spelers voortbrengt die geweldig kunnen voetballen en verbluffende trucjes met een bal kunnen. Als ze echter moeten spelen tegen een team met minder (voetbal)begaafde spelers die voor elke vierkante centimeter willen vechten, dan heb je aan al dat talent helemaal niets als ze naast het benutten van dat talent ook niet kunnen of willen knokken.
De P uit het TIPS-model is al jaren zwaar onderbelicht en dat ondervinden de spelers uit Jong Ajax nu op een keiharde manier. Spelers waaruit het eerste van Ajax moet putten. De gevolgen daarvan komen soms pijnlijk aan het licht, zowel in Jong Ajax als in het eerste. Het is de taak van de technische staf om het probleem te onderkennen en zinnige maatregelen te nemen om daar een positieve wending aan te geven.
Wat de hoogste Ajax teams nu doormaken, is natuurlijk het gevolg van een ontwikkeling die al jaren speelt. Hopelijk is Cruijff’s (keiharde) fluwelen revolutie het begin van een omwenteling naar een toekomst met spelers die voldoende vechtlust en wil om te winnen hebben, op welk niveau de Ajax elftallen ook acteren.
…
muiteninmokum.wordpress.com 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.