Netto, RVC en Ajax’ beursnotering
In het verleden heb ik mijn niet altijd even positief uitgelaten over Marc Overmars, maar recentelijk komen berichten naar buiten die doen vermoeden hoe de vork werkelijk in de steel zit. Overmars wilde deze transferperiode geld uitgeven voor de benodigde versterkingen, maar werd vaak teruggefloten door de Raad van Commissarissen. Dit is een direct gevolg van Ajax’notering op de beurs. De commissarissen bewaken vooral de belangen van de aandeelhouders die uit zijn op korte termijn winst. Dat is hoogstwaarschijnlijk de reden dat Overmars domweg niet in staat was adekwaat te reageren om de kwaliteit van de selectie op peil te houden of te verbeteren. Als hij een transfer wilde rondbreien dan hield de RvC dat tegen.
Ook wilde Overmars Brian Laudrup als opvolger van Bosz terwijl ook Keizer er de voorkeur aan gaf om zijn assistent te worden. Bosz zou zijn vertrokken omdat hij niet verder wilde met het Technisch Hart omdat die zijn visie doorkruisten. Overmars schijnt het daarmee eens te zijn geweest, maar Van der Sar en de RvC staken daar een stok voor. Wat we in de afgelopen vier wedstrijden op het veld zagen, leek verdacht veel op het eindeloze gebrei dat onder Frank de Boer veel fans deed tandenknarsen. De gemene deler in dit geheel is het TH dat met een door de RvC opgelegde, beperkte selectie kiest voor risicoloos geschuif om het gebrek aan kwaliteit te verhullen, waardoor de TH-leden hun eigen posities beschermen.
Dat Bosz geen zin had om tegen de bierkaai te vechten terwijl er tegelijkertijd van hem werd verwacht om prestaties neer te zetten, is goed te begrijpen. Hij trok zijn conclusie en vertrok, Overmars achterlatend om alleen te strijden tegen de RvC. Het achterliggend probleem is dus de beursnotering van Ajax en de RvC die de aandeelhoudersbelangen verdedigt. Zoals bekend is van aandeelhouders zijn zij alleen uit op korte termijn winst en het zal ze worst wezen als Overmars het kapitaal op het veld wil hebben. Divident kan immers alleen worden uitgekeerd als er geld op de rekening staat en investeren in nieuwe spelers is een risico dat niks op de rekeningen van aandeelhouders bijschrijft. Het is tussen twee haakjes ook de reden voor het salarisplafond voor spelers, wat Ajax’ positie in de huidige voetbalwereld nog verder ondergraaft. Het kapitaal hoeft voor het bestuur niet op het veld staan en er moet ook beslist geen kapitaal worden uitgegeven aan spelers’ salarissen (terwijl de rest van de voetbalmafia dat wel doet).
Van der Sar en het TH worden door de RvC kort gehouden en Overmars moet het verhaal naar de buitenwacht presenteren. Dat is geen florissante positie, want in de ogen van de fans is degene die naar buiten treedt de held als hem de ruimte wordt gegund om de selectie te versterken, maar ook de schuldige als hij geen geld mag uitgeven om de kwaliteit op het veld te bewaken. Het is ook niet voor niets dat Cruijff geen voorstander was van een beursgang. De wrange vruchten van Ajax’ besluit om dat toch te doen, worden nu geplukt.
Fans supporten het voetbal van Ajax, terwijl de bestuursstructuur die voor de beursgang al onnodig ingewikkeld was, daardoor nog complexer is geworden. Het veroorzaakt problemen die niets met goed voetbal te maken hebben. Het oervervelende balletje breed en balletje terug dat Ajax onder Frank de Boer op de grasmat legde, was een direct gevolg van de dwingende bestuurlijke richtlijnen die het gehoorzame TH hem op last van de RvC oplegde, Bosz wenste zich er niet bij neer te leggen en Keizer is te groen om eisen te stellen op grond van zijn voetbalvisie (wat exact de reden is waarom de RvC hem heeft aangesteld). Overmars wringt zich in allerlei bochten om er, gegeven de omstandigheden, het beste van te maken, wat vaker dan hem lief is, betekent dat hij voor de kop van Jut moet spelen.
Ook Frank de Boer stelde zich met de aanstelling van Orlando Trustful (veel te laat) lijnrecht tegen de overige leden van het TH op; hij wilde meer voetbal en minder invloed van het financieel management. Toen boterde het al niet in Ajax’ bestuurschaos, maar De Boer hield naar buiten toe stijf zijn kaken op elkaar, evenals Bosz en Keizer, omdat uit de school klappen op dat niveau niet goed voor je carriere is. Andere clubs zijn immers, net als Ajax, het strijdtoneel tussen verdedigers van het finaciele aspect en belangenbehartigers van het voetbal. Het TH is alleen op papier verantwoordelijk voor het spel van het eerste elftal, in de praktijk worden het TH en Van der Sar door de RvC aangestuurd, die op zijn beurt door aandeelhouders op de nek wordt gezeten. Het machtsblok van het zakelijke RvC en de ruggengraatloze TH is in staat elke stroming binnen het technische deel van de club te overrulen.
Overmars en Keizer zijn niet te benijden. Evenals de fans.
muiteninmokum.wordpress.com 