Van Basten’s brainstorm

Marco van Basten’s voorstellen betreffende spelregelwijziging zijn met gemengde gevoelens ontvangen. Hij stelde ondermeer het volgende voor:

1. Buitenspel afschaffen
2. Tijdstraffen in plaats van gele kaarten
3. Shoot-out in plaats van verlenging
4. Effectieve speeltijd in extra-tijd toevoegen
5. Vliegende wissel
6. Meer dan 3 wissels
7. Alleen aanvoerder mag met scheidsrechter communiceren
8. Maximaal toegestaan aantal overtredingen
9. 8 tegen 8 op klein veld voor jeugd- en seniorenteams
10. Minder wedstrijden per jaar voor profclubs

Daarnaast heb ik ook geruchten vernomen dat er wordt bekeken of de doelen groter gemaakt kunnen worden en er wordt gedacht over maatregelen om het terugspelen op de keeper in te perken. Ook zouden keepers in hun doelgebied beter moeten worden beschermd. Verder zouden schwalbes zwaarder moeten worden bestraft.

.

Marco van Basten

.
Met uitzondering van punt 3. kan ik mij wel vinden in Van Basten’s voorstellen. Zelf kan ik er ook wel een paar verzinnen. Uit het straatvoetbal herinner ik mij de ongeschreven regel dat drie overtredingen een corner opleveren, behalve als de laatste overtreding een gunstige plek voor een vrije trap oplevert – die heeft dan voorrang boven de corner (dit ter beoordeling aan het gedupeerde team). Vijf of zes overtredingen zou eventueel bestraft kunnen worden met een penalty of directe vrije trap op de rand van de 16. Doelpunten zijn nu eenmaal de slagroom op de taart; hoe meer hoe beter.

Verder herinner ik mij een maatregel die dacht ik in Mexico ooit is toegepast; een speler die een tegenstander ernstig blesseert, mocht net zo lang niet spelen als de speler die hij blesseerde. Wellicht moet hieraan een beoordeling door een commissie van de bond worden verbonden en eventueel een maximum aantal uitsluitingen om bewuste uitlokking van dit soort straffen te voorkomen.

Ook zou er in profcompetities veel meer gebruik moeten worden gemaakt van doellijntechnologie en video-scheidsrechters. Dat zou voor de referees ook een taakverlichting opleveren en cruciale foute beslissingen, die in een aantal gevallen miljoenen schade aan clubs tot gevolg hebben. Voorbeeld hiervan is de beruchte ‘knipoog-Kroaat’ (en de daarop volgende dubieuze 1-7 nederlaag van Dynamo Zagreb tegen Lyon) waardoor Ajax werd uitgeschakeld in de CL.

.

De ‘Knipoog Kroaat’

.

Een aantal voorstellen van de spelregelwijziging bevordert in aanleg niet alleen het aantal doelpunten per wedstrijd, maar ook potentieel aantrekkelijke situaties die onder de huidige regelgeving door overtredingen geen kans krijgen om te ontstaan. Vooral in het extreem fysieke Premier League voetbal wordt het publiek mooie aanvallen onthouden door een enorme reeks van overtredingen. Het heeft voor clubs dan geen zin meer om elf gewetenloze criminelen met het mes tussen de tanden het veld in te sturen.

Er is veel kritiek op Van Basten’s voorstellen, maar gelukkig heeft hij zich daar nooit veel van aangetrokken. De doorsnee mens heeft over het algemeen een hekel aan veranderingen. Om het voetbal aantrekkelijker en eerlijker te maken, moet er echter iets veranderen. Clubs uit het veel geprezen Premier League circus presteren veelal matig tot slecht in Europese toernooien, omdat fysiek spel (= veel overtredingen) weinig oplevert tegen ploegen van het Europese continent die meer bedreven zijn in goed positioneel en technisch voetbal. Dat is Van Basten waarschijnlijk ook opgevallen.

.

Fernando Chalana

.

Het tiki-taka van Barcelona, dat jaren geleden door het Benfica onder aanvoering van Fernando Chalana reeds werd gespeeld, is leuker om te zien dan fysieke Britse voetbal, dat in wezen niets anders is dan een excuus voor het maken van overtredingen als de tegenstander gevaarlijk dreigt te worden. Behalve meer kijkplezier, zullen minder overtredingen ook minder blessures tot gevolg hebben, waardoor betere spelers minder vaak geblesseerd langs de kant hoeven te zitten. Als er iemand is die over blessureleed kan meepraten dan is het Van Basten wel.

Zijn doel is om het voetbal mooier te maken; een aantrekkelijker kijkspel. Als mensen in andere bedrijfstakken met elkaar zouden omgaan op de manier waarop veel voetballers dat nu doen dan zou het gevangenis- en taakstraffen regenen (het boven wetten staande management uitgezonderd natuurlijk). Maar ook in de keiharde mannensport rugby, gedragen spelers zich fatsoenlijker dan de doorsnee voetballer. Overtredingen veroorzaken blessures, beroven het publiek van potentieel fraaie momenten en beperken het aantal doelpunten. Voetbal hoeft geen watjes-sport te worden, maar dat het met de nodige aanpassingen meer kijkvreugde kan opleveren, staat vast.

Ik hoop dat MvB ook in zijn huidige rol gaat scoren.

De Jupiler League

Ik val zo langzamerhand een beetje stil na de vierde opeenvolgende nederlaag van Jong Ajax (5-1 tegen VVV Venlo). Het beoogde voorportaal voor het eerste elftal presteert ondermaats. Het maakt op een bepaald moment niet uit wat voor (verzachtende) omstandigheden Groenendijk nog kan verzinnen om nederlagen te verklaren. Hij is gedwongen om als coach de media steeds dezelfde excuses voor te schotelen (omdat spelers dezelfde fouten blijven maken). Dat ondermijnt de geloofwaardigheid van Ajax’ opleiding die tot aan dit seizoen nauwelijks structureel was getest.

Alfons Groenendijk

Een andere keus heeft Groenendijk echter niet; hij moet het doen met het spelersmateriaal dat hij tot zijn beschikking heeft in een competitie waar tot voor kort vaak denigrerend over werd gesproken. Er werd vooraf verwacht dat de beloftenteams van Ajax, PSV en Twente in de Jupiler League hoog zouden kunnen eindigen. Er werd zelfs een regel ingesteld dat ze niet konden promoveren naar de Eredivisie als ze kampioen mochten worden. Daar hoeft voorlopig niemand zich zorgen over te maken. De ‘gevestigde orde’ uit de JL houdt de tweede teams van Eredivisie-toppers moeiteloos onder de duim.

Wat Nederland’s hoogst aangeslagen clubs daarvan kunnen leren, is dat er een nogal brede kloof bestaat tussen de eerste en tweede teams. Voor zover dat besef nog niet bestond, is dat voor de technishe staven en spelers inmiddels wel duidelijk. De beloftenteams bivakkeren onbedreigd op de onderste plekken in het rechter rijtje van de ranglijst van de Jupiler League. Het is een probaat middel tegen zelfoverschatting gebleken en wellicht aanleiding om de teams uit de JL in positieve zin te herwaarderen. Ze hebben op niet mis te verstane manier aangetoond dat er voor de opleidingen van de grote clubs nog veel werk aan de winkel is.

In algemene zin is dit een goede ontwikkeling, omdat de praktijk clubs aan het denken zou moeten zetten. Het verwachtingspatroon is na een paar competitierondes snoeihard ontkracht. De geluiden over competitievervalsing verstommen ook gaandeweg. Bij de clubs die traditioneel in de JL spelen, bestond de angst dat de beloftenteams hun elftallen zouden wegspelen, maar ze blijken met beperkte middelen beter te kunnen presteren dan de paradepaardjes uit de opleidingen van de voetbalelite.  De ontstane situatie zal clubs met een bescheiden budget motiveren om de beloften voor te blijven, waardoor het gemiddelde niveau misschien wel omhoog kan worden gekrikt ondanks de beperkte middelen. Engelse teams die bulken van het geld presteren in Europa immers ook vaak minder goed dan hun budgetten doen verwachten.

Voor Groenendijk en zijn collega-trainers van beloftenteams betekent het dat ze door een zure appel heen moeten bijten, die echter wel goed voor de gezondheid is. De beloften zelf worden gedwongen zichzelf een spiegel voor te houden en zich af te vragen hoe goed ze werkelijk zijn en wat er gedaan moet worden om zich te verbeteren. Maar spelers en coaches verliezen of winnen nooit alleen – de hele organisatie om de teams heen moet zijn functioneren opnieuw gaan overwegen. Hopelijk kan de Nederlandse pers het ook opbrengen om deze onverwachte ontwikkeling positief te blijven benaderen. Het kan het Nederlandse voetbal in de breedte op een hoger peil brengen. En daarvan zal op termijn ook de top profiteren.

…

Japan U17

Het FIFA U17 2013 toernooi in de Verenigde Arabische Emiraten brengt soms technisch en tactisch voetbal om van te smullen. Metname Brazilië en Japan spelen op een niveau waar veel professionele senioren teams niet aan kunnen tippen. Over Brazilie U17 heb ik mij al eerder in positieve zin verbaasd.

Japan U17 met topspelers in spe als Watanabe, Nakamura, Suzuki en Sugimoto liet Venezuela U17 bijna 90 minuten lang alle hoeken van het veld zien. Het was aan de uitstekende Venezolaanse doelman Velasquez te danken dat de eindstand niet veel hoger dan 3-1 uitviel.

Japan speelt tikkie-takkie a la Barcelona op een niveau dat nauwelijks of niet voor de Catalanen onderdoet en dat terwijl de Aziaten gemiddeld bijna 10 jaar jonger zijn. Alle lofuitingen die de afgelopen jaren aan Barcelona zijn toegedicht, zijn ook van toepassing op dit jonge Japanse team.

Coach Hirofumi Yoshitake heeft zijn ploeg een tactische volwassenheid bijgebracht die op een ongekend hoog niveau ligt. Net als Barca heeft Japan U17 kleine, wendbare spelers met een overdosis aan talent, een uitzonderlijke team-discipline en een enorme conditie. Zelfs bij 32˚ Celsius bleven de Japanners tot het eindsignaal, de vrije ruimte kiezen, diepgaan en terugsprinten om op tijd hun verdedigende posities in te nemen nog (voordat de reeds naar adem snakkende tegenstander een aanval had kunnen opbouwen). Het team vouwde als een harmonica van compact naar uitgerekt in een paar seconden of andersom. Spelers hadden alleen op papier een positie in een bepaalde linie; Suzuki – officieel linksback – was bij talloze aanvallen betrokken en verzorgde een assist waaruit Watanabe scoorde…

Spits Watanabe lijkt een meer dan geslaagde (of wellicht verbeterde…?) kloon van Iniesta; met een onvoorstelbaar gemak passeert hij tegenstanders op de vierkante centimeter om vervolgens een ragfijne pass naar een ploeggenoot te versturen of een flitsende 1-2 aan te gaan. Of twee keer te scoren zoals tegen Venezuela…. Maar hij is niet de enige; zeker de helft van de Japanse U17 spelers kan een tegenstander passeren en een actie maken. Alle Japanse U17 spelers kunnen korte, snelle een-keer-raken combinaties in de kleine ruimte perfect uitvoeren, maar ook passes over 40 meter nauwkeurig versturen. Alles wordt voetballend opgelost – pas na 30 minuten maakte het elftal zijn eerste overtreding… Het is absoluut een verbluffend goed team.

Yoshitake werkt gestructureerd en systematisch aan het omhoog brengen van het Japanse voetbal en levert al jaren supertalenten aan de oudere elftallen. De Japanse vrouwen zijn al wereldkampioen. Het lijkt slechts een kwestie van tijd voordat de Japanse mannen hun vrouwelijke collega’s evenaren. Maar correct als Japanners zijn, lieten zij de vrouwen voorgaan…

…

FDB & de media

Na de wedstrijd tegen FC Twente beweerde FDB tegenover een NOS-verslaggever dat Ajax had moeten winnen omdat het beter was dan Twente. Zonder met zijn ogen te knipperen. Ik begrijp goed dat hij het moraal van zijn spelers met het oog op de aankomende wedstrijd tegen Celtic hoog moet houden en hij dan spelers niet helpt als hij hun prestaties kort daarvoor afkraakt.

 

Maar hij had ook slimmer kunnen reageren door bijvoorbeeld te zeggen dat hij hier en daar nog dingen had gezien die voor verbetering vatbaar waren, maar dat dat hij dat niet als een onoverkomelijk obstakel ziet, maar dat het tijd en moeite kost om te verbeteren. Of dat voor Celtic gaat lukken, is de vraag, maar iedereen begrijpt dat Ajax zich (zoals altijd) in ontwikkeling bevindt. Maar ook daarmee zijn de spelers voor de wedstrijd tegen Celtic niet geholpen….

Van Hanegem reageerde in het AD nogal cynisch op FDB’s commentaar en hoewel hij een getinte kijk op voetbalzaken heeft, zit er in delen van zijn kritiek wel iets van waarheid. Maar hij overdrijft hier en daar en heeft geen verantwoordelijkheid richting de Ajax-selectie, wat van een AD-columnist ook niet kan worden verwacht.

Ronald de Boer had in Studio Sport eveneens een hard oordeel over het spel van een aantal Ajax-spelers (Fischer, De Jong en Van Rijn, zoals in deze column al eerder gemeld) en de teamprestatie. Die had zijn mening wellicht ook wat meer omzichtig kunnen ventileren met het oog op de eerder gedane uitspraken van zijn broer (vanaf 20:12 in clip – link of klik op foto Ronald de Boer hieronder). Al die uiteenlopende meningen van verschillende personen geven echter wel aan dat het spel van het huidige Ajax 1 – zoals in wezen met alle andere gebeurtenissen het geval is – een kwestie van interpretatie is.

Het is voor de buitenwereld die niet een van FDB’s professionele verantwoordelijkheden heeft, minder moeilijk om een mening over een wedstrijd te geven, omdat dat voor hen geen gevolgen heeft. De media spelen daar handig op in door anderen dan FDB hun mening te vragen of ongevraagd hun mening te laten geven (zoals op deze site het geval is…), waardoor er automatisch materiaal ter beschikking komt om pagina’s te vullen, de oprechte nieuwsmakers niet te na gesproken natuurlijk.

Het video-analysesysteem dat Ajax gebruikt, zal het aantal mogelijke interpretaties beperken, waardoor er intern bij de club hopelijk zinnige maatregelen worden genomen. FDB had gelijk toen hij het spel van Blind prees, Van Hanegem zei terecht dat de eerste helft niet deugde en Ronald de Boer wees terecht op het zwakke spel van een aantal spelers. Deze stortvloed van informatie zal ook zonder de uitspraken van de hier genoemde personen wel tot FDB zijn doorgedrongen. Hij moet hiermee aan de slag. De rest niet.

…

Innovatieve meetinstrumenten

In het digitale tijdperk gebruikt Ajax een berg applicaties en systemen om het presteren van spelers op het gewenste niveau te brengen. Of dat gaat lukken, moet worden afgewacht, want het vergt enige tijd voordat duidelijk wordt of de innovatieve aanpak ook daadwerkelijk vruchten afwerpt.

Het willen meten van de vaardigheden van spelers heeft in aanleg zin, omdat sterke eigenschappen van spelers aan het licht komen naast punten waarop een speler zich kan verbeteren. Wat ik mij afvraag, is of vergelijkbare meetinstrumenten ook worden gehanteerd voor het management, omdat de visie en strategie van een club op dat niveau worden ontwikkeld. De prestaties van een club zijn slechts het gevolg van beslissingen die door hen worden genomen.

Ongelofeloos

Voor de derde keer op rij verloor Jong Ajax een wedstrijd in de Jupiler League. Dat het jonge talenten een keer overkomt, is misschien nog begrijpelijk, maar een ploeg bestaande uit talenten aangevuld met een niet gering aantal eerste elftalspelers, maakt de nederlagen bedenkelijk. Als het goed is (kuch ….) kunnen deze wanvertoningen niet worden toegeschreven aan een gebrek aan technische en tactische bagage. Wie het schopt tot het voorportaal van het eerste elftal moet daarover sowieso in ruime mate beschikken. Om over de eerste elftalspelers die in Jong Ajax acteren nog maar te zwijgen. Er dreigt zich een tragisch patroon af te tekenen.

De tragiek van de 0-3 nederlaag tegen Fortuna Sittard werd onderstreept door het commentaar van trainer Alfons Groenendijk die verklaarde dat hij daar met de pest in zijn lijf stond, maar even later doodleuk verklaarde wel te spreken te zijn over de tweede helft (…). Om die uitspraak in perspectief te trekken – de eerste helft werd met een doelpunt verschil verloren en de tweede helft met twee doelpunten; met andere woorden: de eerste helft doen ze het slecht en verliezen ze met 0-1 waarna het in de tweede helft minder slecht gaat, maar twee doelpunten om de oren krijgen. Dat zijn niet echt uitspraken waaruit spelers iets nuttigs kunnen halen, het voelt eerder aan als een poging om het falen van spelers en technische staf goed te praten, in ieder geval tegenover de kritiekloze meepraters in het publiek.

Het is een kwestie van mentaliteit – weerbaarheid, mentale veerkracht en incasseringsvermogen. Daar is niet op te trainen. Daar doet ook een sportpsycholoog weinig aan; als het niet in een speler zit, komt het er ook niet uit. De maatschappij vormt de mentaliteit van spelers en wat ze aan genen erven van hun voorgeslacht. De club kan daar hoooguit aan schaven en poetsen. Meer niet.

Spelers met een bepaalde inslag, zoals Pepe van Real Madrid en Balotelli van AC Milan, hebben vaak hun nut in een elftal. Balotelli barst van het voetbaltalent en zou zonder die gave wellicht een ellendig leven hebben gehad in de racistische Italiaanse maatschappij, waarin hij keihard tegen alles in zou gaan wat hij als onrecht beschouwde. Pepe zou wellicht in elke omgeving keihard zijn met of zonder reden. Dat hij nu voor Real speelt, bespaart de maatschappij en hem misschien wel een hoop ellende. Spelers met een dergelijke instelling heeft Ajax niet. De laatste die daarbij in de buurt kwam, was Chivu. Neeskens, Vasovic en Suurbier gingen hem voor in een verder verleden.

Dat soort spelers passeerde een tegenstander niet zonder zijn leven te riskeren. Ajax heeft daar al een tijd een ernstig gebrek aan. Op een of andere manier is er bij de club een cultuur ontstaan die spelers voortbrengt die geweldig kunnen voetballen en verbluffende trucjes met een bal kunnen. Als ze echter moeten spelen tegen een team met minder (voetbal)begaafde spelers die voor elke vierkante centimeter willen vechten, dan heb je aan al dat talent helemaal niets als ze naast het benutten van dat talent ook niet kunnen of willen knokken.

De P uit het TIPS-model is al jaren zwaar onderbelicht en dat ondervinden de spelers uit Jong Ajax nu op een keiharde manier. Spelers waaruit het eerste van Ajax moet putten. De gevolgen daarvan komen soms pijnlijk aan het licht, zowel in Jong Ajax als in het eerste. Het is de taak van de technische staf om het probleem te onderkennen en zinnige maatregelen te nemen om daar een positieve wending aan te geven.

Wat de hoogste Ajax teams nu doormaken, is natuurlijk het gevolg van een ontwikkeling die al jaren speelt. Hopelijk is Cruijff’s (keiharde) fluwelen revolutie het begin van een omwenteling naar een toekomst met spelers die voldoende vechtlust en wil om te winnen hebben, op welk niveau de Ajax elftallen ook acteren.

…

Wallpapers

In de loop van de tijd zullen er waarschijnlijk meer wallpapers op deze plek worden gepost. Stay tuned. De plaatjes zijn niet gebonden aan een bepaalde periode uit de Ajax-geschiedenis. Op de afbeeldingen is geen copyright van toepassing omdat ik ze allemaal zelf heb gemaakt en ik heb de 2D en 3D vector-files om dat te bewijzen.

…

Balbezit

Het komt regelmatig voor dat Ajax 60, 70 of zelfs bijna 80 procent balbezit heeft tijdens een wedstrijd. Het door Cruijff onder het voetlicht gebrachte beginsel dat een elftal in balbezit niet heel veel te vrezen heeft van de tegenstander, wordt bij Ajax gekoesterd als een kostbaar sierraad.

Cruijff heeft ook gezegd dat de opbouw door de betere voetballers van de middenlinie moet worden verzorgd in plaats van door verdedigers omdat anders er te veel ballen breed worden gelegd of terug gespeeld en je uiteindelijk weer bij de keeper terecht komt, waardoor de tegenstander de kans krijgt om zich te hergroeperen. Laat dat nu precies de makke zijn die het spel van het huidige Ajax typeert.

80% balbezit betekent helemaal niets wanneer 80% daarvan op eigen helft plaatsvindt. Geen tegenstander die daar wakker van ligt. Sterker nog, dat soort balbezit van Ajax ziet elke tegenstander met veel genoegen tegemoet. Want zolang Ajax de bal op eigen helft rondspeelt, dreigt er geen gevaar.

Creativiteit is een van de voorwaarden die Cruijff als noodzakelijke eigenschap van een middenvelder omschrijft om een goede opbouw tot stand te kunnen brengen. Maar daarnaast moet hij ook over skill en durf beschikken en hij moet een wedstrijd kunnen lezen.

Het plaatje hierboven toont 2 spelers die de bal kunnen zien en dus kort aangespeeld kunnen worden, ervan uitgaande dat Blind de bal (hard) inspeelt. De rest loopt in de dekking of is verder weg, wat meer risico in de passing inhoudt (onderschepping, onnauwkeurigheid). Een speler zou in het ideale geval in een of twee stappen de bal moeten kunnen zien en aangespeeld kunnen worden – het heeft geen zin om domweg een vrije ruimte in te lopen. Er moet een gedachte achter steken die ook door andere spelers wordt begrepen.

Als je ziet hoe spelers van Barcelona de vrije ruimte benutten (zonder altijd hard te sprinten), waardoor de speler met de bal bijna altijd meerdere afspeel-opties heeft, dan moet er bij Ajax nog heel wat gebeuren om zelfs maar in de buurt van dat soort voetbal te komen. Hardlopen doet FCB trouwens bijna alleen als ze een tegenstander in balbezit afjagen. Voor de rest zijn het in hoog tempo uitgevoerde korte combinaties waarbij vooral techniek en handelingssnelheid belangrijk zijn

In het diagram hierboven, dat een momentopname is van de met 7-0 gewonnen wedstrijd tegen Levante – dat star aan 4-4-2 vasthoudt, is te zien dat de FCB spelers elkaar (ondanks de drukte op de Levante-helft) kunnen zien of met een of twee stappen aanspeelbaar zijn.

Het is niet alleen ruimte benutten, maar ook een of twee stappen vooruit kunnen denken, goede balaanname, handelingssnelheid en technische vaardigheid om de bal in een keer door te spelen of op de vierkante meter een actie of een een-tweetje te maken. Ik zie dat te weinig bij het huidige Ajax en kan heel goed begrijpen dat Piet Keizer zich vaak stierlijk verveelt als hij dit elftal ziet worstelen met en zonder de bal. Om verrassende – risicovolle – oplossingen te bedenken en uit te voeren, moet je ballen hebben. Een ander soort balbezit. Daar wordt in de scouting en opleiding te weinig nadruk op gelegd.

…

Supertalent weggestuurd

Voetbalzone 10 juni 2013: ‘Nigeriaans supertalent arriveert deze week met contract bij Ajax’ Het ging hier om Moses Daddy-Ajala Simon, in Nigeria ‘de nieuwe Ronaldo’ genoemd. Ajax had FC Twente afgetroefd dat ook hengelde naar de handtekening van Moses Daddy. Overmars bevestigde zelfs dat Moses Daddy dat hij een contract kreeg voor drie jaar met een optie tot verlenging… In twee oefenpotjes die Ajax in de aanloop naar het seizoen 2013 – 2014 speelde, liet Moses Daddy zien waarom Ajax hem zo graag wilde inlijven. Hoewel hij Nederland niet kende, onbekend was met de cultuur, de taal niet sprak, zijn medespelers nog nooit had ontmoet en geen idee had wat het Ajax-systeem inhield, scoorde hij twee keer in die twee (oefen)wedstrijden voor Ajax. Dat doet vermoeden dat het inderdaad wel eens een supertalent zou kunnen zijn. 24 uur na de wedstrijden, zat Moses Daddy echter alweer op het vliegtuig naar Nigeria… Aanvankelijk gaf Ajax geen commentaar op deze vreemde gang van zaken; Eerst een speler met hosanna gejuich binnenhalen, waarna hij vervolgens door de achterdeur wordt weggezonden, terwijl hij als 17 jarige in twee wedstrijden twee keer had gescoord en daarnaast goed acties op de mat legde.

Dagen later kwam Alfons Groenendijk met het lulverhaal dat Moses Daddy was weggestuurd, zogenaamd omdat Lesley de Sa zich zo goed zou ontwikkelen. De Sa doet het nu aardig in Ajax’ hoofdmacht, maar is beslist geen supertalent. Hij kan een voorzet geven en wil altijd buitenom omdat FDB en / of de technische staf hem dat hebben opgedragen. Maar hij mist de dynamiek, de kracht, de creativiteit  (onvoorspelbaarheid) en het pure talent die Moses Daddy wel had naast zijn sterke persoonlijkheid die hem in staat stelde om in voor hem totaal onbekende omgeving uitstekend te presteren.

Vroeger verweet Beenhakker toen hij Ajax nog coachde dat sommige spelers van de ‘patat-generatie’ waren. Daar bedoelde hij mee dat ze altijd in de watten waren gelegd en nog nooit ergens echt voor hadden hoeven te vechten. Wat zich vroeg of laat dus openbaart op het veld. Die mentale en lichamelijke hardheid had Moses Daddy duidelijk wel – dat kon je zelfs tijdens zijn ultra-korte verblijf in Nederland heel goed zien. Maar ja, Ajax heeft altijd al een voorkeur voor zelf opgeleide jeugd gehad, ook al was die keuze niet altijd gerechtvaardigd en soms zelfs oerstom.

Een ander supertalent dat Ajax (hooghartig) heeft laten gaan, is Adam Maher. Er wordt tussen de regels door gesuggereerd dat Ajax hem niet nodig heeft. Een speler als Duarte heeft Ajax kennelijk meer nodig dan Maher. Je hoeft geen doorgewinterde voetbalkenner te zijn om het niveau-verschil tussen Maher en Duarte te zien. Overmars was degene die achteraf liet doorschemeren dat Ajax meer behoefte had aan Duarte, terwijl Maher had laten weten dat Overmars enthousiast over hem was in een persoonlijk gesprek en pas later minder lovend over hem berichtte in de pers. Heel merkwaardig allemaal. Aan de prijs van de spelers kan het niet hebben gelegen, want die was ongeveer gelijk. Ik zeg niet dat Duarte het niet gaat maken bij Ajax, maar Maher had mijns inziens zo veel talent dat Ajax wel wat meer moeite had kunnen doen om hem te contracteren.

Dan is er de kwestie Virgil van Dijk. FDB was vorig seizoen al eens lovend over hem, maar Ajax koos toch voor Van der Hoorn, die zelfs nog een half miljoen duurder was dan Van Dijk, die naar Celtic verkaste. Pierre van Hooijdonk vond terecht dat Ajax beter voor Van Dijk had kunnen kiezen, die bij de Schotse club uitstekend is gestart. Vorig seizoen verdedigde hij met verve (en desnoods met geweld) in de Groningse defensie, gaf vaak goede passes en scoorde zelfs meer dan eens op momenten dat Groningen een breekijzer nodig had. Hij is veel meer een type Vertongen dan Van der Hoorn, groter, sterker en imponerender qua uiterlijk. En zeker niet minder als voetballer dan Van der Hoorn.

Ajax had dit seizoen voor hetzelfde geld wellicht een krachtiger en meer uitgebalanceerde selectie kunnen hebben als er andere keuzes waren gemaakt. FDB hamert er vaak op dat spelers in het veld de goede keuzes moeten maken en snel moeten handelen. Misschien moet de technische staf zelf eerst eens het goede voorbeeld geven.

…

Ajax beleid is dubieus

Het zal in dit blog gaan over Ajax, sociaal maatschappelijk onrecht dat veroorzaakt wordt door de schijthonden van de politiek, over de overeenkomsten en verschillen daartussen. Er zijn belangrijker dingen dan voetbal, maar soms is het aardig om naar een goede pot te kijken. Zoals vroeger met Cruijff, Keizer, Suurbier, Vasovic, Muhren, Neeskens en Swart. Een keer raken, totaalvoetbal. Dat zie je nu niet meer. Volgens Cruijff kan Ajax hooguit spelers naar de top brengen en ze vervolgens kwijtraken aan rijkere clubs. Daar ben ik het dus niet mee eens. Zo eigenwijs ben ik wel. En wel om de volgende reden:

Als Ajax erin slaagt om een goed team bij elkaar te houden dat in staat is om de kwartfinales of halve finales van de CL te bereiken, wordt er genoeg geld verdiend om spelers wat langer te houden. Omdat die wedstrijden dan op hun CV staan, gaan ze ook voor hogere prijzen  later weg dan nu meestal het geval is (en kunnen ze ook hogere salarissen bedingen). Ajax komt dan weer op de internationale kaart te staan, want het vliegt niet structureel in de poulefase reeds uit de CL. Hierdoor verhoogt de marktwaarde en status van de club en zullen jonge talenten eerder geneigd zijn te kiezen voor Ajax. Dit zal op zijn beurt de kwaliteit van spelers in de jeugdopleiding verbeteren, waardoor de aanvoer naar het eerste ook van hogere kwaliteit wordt.

Dat lukt allemaal niet als je de beste spelers elk jaar weer snel verpatst nog voordat ze iets extra’s aan Ajax hebben kunnen toevoegen op CL niveau. Vanwege kwaliteitsverlies door snelle verkoop en niet op elkaar ingespeeld zijn van nieuwe spelers, begint Ajax elk seizoen slecht en moet het na de winterstop steeds weer een inhaalrace beginnen. Wil Ajax spelers langer houden, dan moet er ook iets aan het salarisplafond worden gedaan. Maar goed, meer inkomsten door een langer verblijf in de CL rechtvaardigt een dergelijke aanpak dus.

Echt goede spelers hebben minder tijd nodig om zich tot op een goed niveau te ontwikkelen. Daardoor kan Ajax langer van hun talent profiteren voordat ze worden verkocht. Als Ajax zich op de Europese ranglijst van clubs verbetert, zullen meer spelers met unieke kwaliteiten naar de club willen komen. Hierdoor komt Ajax in theorie in een opwaartse spiraal terecht en blijft het niet doormodderen op een zorgwekkend niveau zonder uitzicht op herleving van glorierijke oude tijden. Daar kunnen we niet eeuwig op blijven teren.

Beter presteren maakt Ajax ook aantrekkelijk voor grotere sponsors. Dat kan nadat een investering is gemaakt voor een gedurfd beleid in plaats van het uitvoeren van fantasieloze modellen die de markt voorschrijft. Die ‘experts’ uit die markt hebben het zelden of nooit bij het goede eind. Geen van die eikels heeft de crisis zien aankomen en de mensen daarvoor gewaarschuwd en toch loopt de hele meute nu weer achter diezelfde mislukte orakels aan om te horen wat ze te verkondigen hebben. Ze lullen uit hun nek en worden daar dik voor betaald. Bij Ajax zit genoeg verstand om in te zien dat het anders kan en moet. Hopelijk leidt dat binnenkort tot zinvolle besluiten.

…